صدای سکوتی که برخاست/مهیب تر از هزار فریاد
نوشت رو قلب سیاهی/که نمی بریم ز یاد
رنگ سرخی که به خاک ریخت/نمی شه پاک با تزویر
که بال و پر اندیشه /نمی شه بسته با زنجیر
.................................................................
مهمونی هایی که تو خونه بود/آوردیم ما به خیابان
که خانه ای داریم ما/به وسعت زمین ایران
که تا دست به دست برقصیم/به کوبیم پای کوبان آواز
که شعر سبز آزادی /خوش آهنگ هست به هر سازی
.................................................................
آی آدمایی که در خوابین/زدین خودتون رو به خواب
وقتش اومده که بیدار شین/بزنین به صورتاتون آب،دست
شکاف سقف قصر تاریخ/در اون تابیده تا آفتاب
که این فقط یک اسرار است/که افتاده اون نقابی
اونکه صبح تو صف نان بود/شب می آد به پشت بام
می گه اگه کسی آن بالا هست مال همس/این است ختم کلام
0 ديدگاه:
ارسال یک نظر